Każdy z nas marzy o zbudowaniu głębokiego, spełnionego związku, który będzie oparty na miłości. W gabinecie terapeuci słyszą, jak bardzo miłość ludzi rozczarowuje. Ci sami pacjenci z czasem bardzo pesymistycznie podchodzą, co do szans na stworzenie satysfakcjonującego i długoterminowego związku partnerskiego. Psychologowie, którzy zajmują się problemami miłosnymi, na podstawie odpowiedzi szczęśliwych par, stworzyli cenną listę. „Nie ma dobrych mężczyzn / kobiet, którzy wiedzą, czego chcą”; „Nie znam nikogo, kto miałby świetny związek, a nie jestem skłonny zadowolić się przeciętnym”; „Może jestem jednym z tych ludzi, którzy nie są stworzeni do małżeństwa” – to głosy osób, które już na starcie mówią o tym, że szczęśliwe związki nie istnieją. Nie tylko nie wierzą, ale nie dają szansy sobie na zmienienie tego i Charlie Bloom są wieloletnią parą, organizują warsztaty, piszą książki, a także dzielą się swoją wiedzą na stronie Pewnego razu, postanowili przeprowadzić wywiady z ponad 50 parami, którzy deklarują, że są szczęśliwi ze sobą. Bloom'owie chcieli wysłuchać ich opinii na temat tego, jak udało im się stworzyć głęboko satysfakcjonujące relacje, często w obliczu wielkich przeciwności losu, w tym kryzysów zdrowotnych, niepowodzeń finansowych, depresji, utraty bliskich, post- zespół stresu pourazowego i różne formy dysfunkcji rodziny w odpowiedzi na pytanie o to, jak udało im się spełnić swoje marzenie, najczęściej odpowiadali. To, co między nami jest najważniejsze w życiu, czyli świadomość wartości budowanego związku. Zobowiązanie do poświęcenia czasu, energii i opieki, których partnerstwo potrzebuje do rozwoju. Zaufanie do tego, co się robi. Ufaj, że to, co inwestuje się w dobro partnera, ostatecznie poprawia jakość ich życia. Uczenie się przez całe życie . Chęć uczenia się i korzystania z lekcji oferowanych przez doświadczenie życiowe. Poczucie własnego celu życiowego, które jest odrębne, ale wspierane przez wspólne zaangażowanie w związek. Odpowiedzialność. Uznanie, że każdy partner odgrywa ważną rolę w związku i że mamy moc wpływania na to, dokąd on zmierza. Życie bez winy. Zamiast szukać w partnerze winy, skupiamy się na pytaniach typu: „Co mogę zrobić, aby pomóc nam poprawić sytuację?”. Nauka zarządzania różnicami w związku. Chęć szukania pomocy z zewnątrz w razie potrzeby. Nadanie relacji wysokiego priorytetu. Poznanie swoich słabych punktów. Zaangażowanie. Zwracanie pełnej uwagi na interakcje bez przerywania, oceniania, poprawiania lub doradzania, chyba że jedno z nas zostanie o to poproszony. Wzajemne dbanie o siebie i wyrażanie tego. Widząc nawzajem to, co dla siebie robimy, dziękujemy za to ciepłym spojrzeniem, słowem, gestem. Równość. Prawdziwe związki są niehierarchiczne, oparte na równym podziale władzy. Hojność. Odnosi się to do hojności ducha, w którym troska wykracza poza własne potrzeby i pragnienia. Samoopieka, czyli zobowiązanie do inwestowania czasu i energii w związek bez zaniedbywania własnych potrzeb. Humor, optymizm, zabawa. Znajdowanie czasu na zabawę i przyjemności. Wdzięczność. Kultywowanie i ucieleśnienie postawy wdzięczności może być najważniejszym elementem na liście. Ten zestaw wskazówek jest dla każdego, kto poważnie podchodzi do wyzwań związanych z zaangażowanym partnerstwem. Zastanów się, który z tych czynników już wystarczająco rozwinąłeś, i które mógłbyś jeszcze włączyć do swoich relacje nie powstają z dnia na dzień. Jest to proces ciągły, ale kiedy od początku przyjmiesz, że związki jest dobrowolnym zobowiązaniem miłości, z czasem, staje się to łatwiejsze i zaczyna być bardziej Psychology Today